هم نفس من

شبهای تابستون تو خونه ی بابا یعنی تا دیر وقت حرف زدن و غیبت پارتی و خندیدن،یعنی شام خوردن و بیخیال رژیم بودن، یعنی بیخیالی و حال و خوب یعنی با یک نسیم خنک حالت خوب میشه .یعنی حس امنیت حس عشق و دوست داشتن. حس حال خوب این خونه رو هیچ جای دنیا نداره. فقط تو این خونه میشه بیخیال خیلی دغدغه ها شد و دلت گرم آدماش باشه.خونه پدری قطعا یه تیکه از بهشته...

هم نفس من...

یه روز ممکنه مثل همیشه شروع بشه بعد تبدیل بشه به یه خاطره خوب یا خاطره بد... همه روزا معمولی نیستن. حتی تو خونه ی پدری. قرار نیست همیشه آروم باشیم. قطعا ازدواج خودش یه دلیل بزرگ برای گند زدن تو آرامش آدم هست. مخصوصا اگه با آدمی ازدواج کنی که بعد چند سال.... قبول نشد. واقعا برام مهم نبود اما انقد خودش داد و بیداد کرد که مجبور بشم نشون بدم برای من مهم تره و این وسط خواهرش خودش رو بندازه وسط و دخالت کنه تا مجبور بشم جوابش رو بدم و بگم آقا تو زندگی من دخالت نکن. حال بدم برای جواب دادنم نیس از سکوت کسیه که میفهمی با تعاریف و ساخت ذهنی تو فرسنگا فاصله داره. شاید سکوتش بهتر بود. و تلاش نکردنش برای آروم کردن من. تو ذهن من فقط خودم موندم. این خوبه که آدم تهش بفهمه فقط خودش رو داره. اینکه بجز خودت برای کسی کاری نکنی فقط خودت رو دوس داشته باشی. منی که تنهایی رو خیلی بلدم. زیاد از حد تنهایی رو بلدم. آخر همه تنهایی ها بازم من هستم. آخر همه دویدنام یه هیچ بزرگ بود. خودم رو تو بغل میکنم با سفت ترین حالت ممکن هم نفس من...

شهریور با هوای ملس و مطبوعش از نیمه گذر کرد. هرچند چند روزیه که ظهرها کولر روشن میکنیم ولی تو هفته قبل شبا پتو رومون مینداختیم. شهریور و حال هوای خونه ی پدری و آخرین روزهای موندن در نیشابور احتمالا ده روز دیگه برگردیم تهران. حمید که الان هم کرجه و داره تا شنبه برنمیگرده.اونم حسابی خسته شده از تنهایی رفتن و اومدن. منتظریم ماشین رو تحویلمون بدن و زودتر بریم خونمون. احتمالا بعد اربعین که ۲۶ هست بریم.امروز ، یه تست دادم و با یه نتیجه مثبت همه رو تو شوک بردم. حالا شنبه میرم آزمایش خون. کنجد جانم، معجزه جانم از ته دل آرزومه باشی و به سلامت به دنیا بیایی. قطعا نگران خیلی چیزا باید باشم ولی یه چیز رو مطمئنم کنجد جان تو معجزه ای و خدا همیشه از معجزه هاش حمایت میکنه. تو رنگ و بوی خدایی و با حضورت قراره زندگی مون رو پر از بهشت بکنی. هم نفس من...